کل نفس ذائقه الموت

کل نفس ذائقه الموت

مامرگ رابه نوبت فردا نشسته ایم                               بارسفر به دوش مهیا نشسته ایم

یاران همه یکایک از این خانه رفته اند                        دردا که ما به ماتم آنها نشسته ایم

درزندگی انسان اتفاقات تلخ وشیرینی روی می دهد که در ذهن انسان به عنوان خاطرات، ثبت وضبط می شود که یاد آوری آنها در آینده باعث خوشی وسروریا بالعکس باعث ناراحتی وافسردگی انسان می گردد.

بعضی از اتفاقات تلخ درزندگی اگر پشتوانه اعتقادی نداشته باشد تحمل آنها بسیارسخت وسنگین است.

یکی از اتفاقات،از دست دادن عزیزان،از خویشان درجه یک گرفته تا دوستان،همکاران،اقوام ونزدیکان انسان است که باید راضی به رضای الهی باشی وتسلیم امراوشوی،درغیراین صورت دوری آنها وفراق عزیزان سخت وغیر قابل تحمل است،در حدیث از معصوم (ع)آمده است که خداوند به اندازه سنگینی مصیبت ،صبر وتحمل راهم به بازماندگان عنایت می فرماید.

درزندگی شخصی خودم ،جدای ازمصائب وفقدان عزیزان ازاقوام،دوستان،همکاران،همشهریان،هموطنان وهمکیشان،فقدان ومرگ ناگهانی تنها برادرم که 24 بهار از زندگی او بیشتر نگذشته بود وبهار زندگی راشروع نکرده، به خزان گرایید وتنها 6ماه از ازدواجش نگذشته بود، که حجله عزایش به پا شدودست تقدیر الهی مارا از گل وجودش وصفای درونش محروم ساخت،مرگ وفوت پدرم که پس از 11سال تحمل مرگ عزیزش وسوختن وساختن،تنهائیم رابیشتر کرد.

در غروب پنج شنبه 17 اردیبهشت ماه 1388  مصادف با شب شهادت بانوی دو عالم حضرت فاطمه ی زهراء (س)که درحال گذراندن ماموریتم در کشور پاکستان بودم ساعت20.30 بدترین ،تلخ ترین وناگوارترین خبر ،خبر فوت پدرم بود.

ناراحتیم وقتی بیشتر می شود که اولا درغربتم، هر چندخود رابه مراسم رساندم،ثانیا آرزوی دیرینه او که زیارت قبر سیدالشهداءبود وبه او قول داده بودم که پس از ماموریتم اورا به پابوس حضرت ببرم که دست تقدیر الهی این سعادت همراهی با پدر رااز من گرفت هرچند مطمئنم که الان او باهمان نیت درجوار سیدالشهداءاست وهمنشین بااولیاءالله است وبا اعتقاد درونی وبانیت قربت می گوییم :

الهی رضابرضائک،تسلیما لامرک ،صبرا الی بلائک

دراین جا جادارد از همه ی عزیزانی که ما را در این مصیبت همراهی کردند تشکر وقدردانی نموده وجهت جبران زحمات عزیزان از خداوند متعال توفیق شرکت در جشن ها ومراسم شادی آنهارا خواستارم.