دلت را خانه ما کن

دلت را خانه ما کن، مصفا کردنش با من                به ما درد دل افشا کن، مداوا کردنش با من
اگر گم کرده ای ای دل کلید استجابت را                بیا یک لحظه با ما باش، پیدا کردنش با من
بیفشان قطره اشکی، که من هستم خریدارش               بیاور قطره ای اخلاص، دریا کردنش با من
اگر درها به رویت بسته شد، دل بر مکن از ما                     در خانه دق الباب کن، وا کردنش با من
به من گو حاجت خود را، اجابت می کنم، آری             طلب کن آنچه می خواهی، مهیا کردنش با من
بیا قبل از وقوع مرگ، روشن کن حسابت را             بیاور نیک و بد را، جمع و منها کردنش با من
چو خوردی روزی امروز، ما راشکر نعمت کن                    غم فردا مخور، تامین فردا کردنش با من
به قرآن، آیه رحمت فراوان است، ای انسان               بخوان این آیه را، تفسیر و معنا کردنش با من
اگر عمری گنه کردی، مشو نومید از رحمت                تو توبه نامه  را بنویس، امضا کردنش با من

تلنگر

 حسین بیشتر از آب تشنه لبیک بود.
افسوس که بجای افکارش زخم های تنش را نشانمان دادند و
بزرگترین دردش را بی آبی نامیدند

======================================================

دنیا مانند پژواک خواست های ماست. اگر به جهان بگویی: ”سهم منو بده ...“ پژواک دنیا به تو خواهد گفت: ”سهم منو بده....“ و تو در کشمکش با دنیا دچار جنگ اعصاب می شوی.

اما اگر به دنیا بگویی: ”چه خدمتی برایت انجام دهم؟...“ دنیا هم بتو خواهد گفت:

”چه خدمتی برایت انجام دهم؟

فقر چیست

فقر

میخواهم  بگویم ......

فقر  همه جا سر میکشد .......

فقر ، گرسنگی نیست ، عریانی  هم  نیست ......

فقر ، چیزی را  " نداشتن " است ، ولی  ، آن چیز پول نیست ..... طلا و غذا نیست  .......

فقر  ،  همان گرد و خاکی است که بر کتابهای فروش نرفتهء یک کتابفروشی می نشیند ......

فقر ،  تیغه های برنده ماشین بازیافت است ،‌ که روزنامه های برگشتی را خرد میکند ......

فقر ، کتیبهء سه هزار ساله ای است که روی آن یادگاری نوشته اند .....

فقر ، پوست موزی است که از پنجره یک اتومبیل به خیابان انداخته میشود .....

فقر ،  همه جا سر میکشد ........

   فقر ، شب را " بی غذا  " سر کردن نیست ..

    فقر ، روز را  " بی اندیشه"   سر کردن است

دکتر علی شریعتی